تجمع لاکتات در عضله یکی از عوامل ایجاد خستگی می باشد که منجر به افت و حتی پایان فعالیت ورزشی می شود. MCT1 از جمله عوامل انتقال دهنده لاکتات در عضله می باشد که مانع از تجمع آن می شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر پلی مورفیسم MCT1 بر عملکرد کوتاه مدت در آزمون وینیگیت می باشد. 

با بررسی اختلاف بین میانگین های سه ژنوتیپ در مجموع تکرارهای AT وTT و پرداختن به پلی مورفیسم ژن MCT1 بر عملکرد کوتاه مدت با آزمون وینگیت مشاهده شد که تفاوت معناداری 05/0< P بین گروه های ژنتیکی مختلف در تست وینگیت و فاکتور های مرتبط با این تست بین سه گروه ژنوتیپی در عملکرد بی هوازی در مردان ورزشکاران وجود ندارد. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که هیچ کدام از آلل ها و ژنوتیپ MCT1 بر عملکرد کوتاه مدت و شاخص خستگی تاثیر مثبتی نداشت و احتمالا افراد با این آلل ها و ژنوتیپ ها بیشتر در عملکرد های طولانی مدت می توانند موفق باشند.